Η σημερινή ημέρα, είναι μια ιδιαίτερης σημασίας ημέρα για το χωριό του Μονολίθου. Είναι διπλή εορτή μιας και σήμερα τιμάται ο πολιούχος του χωριού, ο Απόστολος Θωμάς, αλλά παράλληλα όλοι μας τιμάμε μια ξεχωριστή και λαμπρή σελίδα της Ροδιακής και γενικότερα της Δωδεκανησιακής ιστορίας, της Δωδεκανησιακής αντίστασης, αντίστασης κατά του φασισμού και του ναζισμού τα δύσκολα χρόνια της κατοχής.
Στον Μονόλιθο γράφτηκε, αγαπητοί φίλοι και φίλες, μια χρυσή σελίδα της αντίστασης των Δωδεκανησίων. Στο μικρό αυτό χωριό της νότιας Ρόδου έδρασε κλιμάκιο κατασκόπων για δύο περίπου χρόνια, το οποίο έδινε πολύτιμες πληροφορίες στους συμμάχους για τις κινήσεις και τις δυνάμεις των Γερμανών και χάρις σε αυτό το κλιμάκιο το οποίο είχε σαν έδρα μια σπηλιά, το «Λημέρι» είχαν τις πληροφορίες οι σύμμαχοι και προχώρησαν τις επιδρομές στα αεροδρόμια των Μαριτσών και της Καλάθου καταστρέφοντας τα Γερμανικά αεροπλάνα.
Έχουμε τους ήρωες, τους επώνυμους που αποτέλεσαν τα κλιμάκια των κατασκόπων που έδρασαν όλο αυτό το διάστημα και χαρακτηριστικά αναφέρω, τον Σπύρο Κατέχη, τον ασυρματιστή Αντώνη Νεσγό, τον υπολοχαγό Γιώργο Διαμαντίδη, τον Μιχάλη Βρούχο, τον Γιώργο Κωσταρίδη, τον Κλεόβουλο Χατζηγεωργίου.
Έχουμε παράλληλα την τεράστια συνεισφορά των Μονολιθιατών, ενός ολόκληρου χωριού που όχι μόνο γνώριζε για την περίφημη σπηλιά των κατασκόπων , το Λημέρι, ήταν αυτοί που στήριξαν, βοηθούσαν με φαγητό, με πληροφορίες, με κάλυψη, με κάθε τρόπο τους κατασκόπους. Είναι πραγματικά σπάνιο αυτό το γεγονός στην ιστορία. Ένα ολόκληρο χωριό, να ξέρει και να βοηθάει, σε πολύ δύσκολες στιγμές αψηφώντας τον κίνδυνο και τα αντίποινα των Γερμανών.
Η ιστορία έχει καταγράψει την ηρωική μορφή της Μαρίας Μαλανδρή, της τσοπάνισσας, που αυτή πρότεινε σαν κρησφύγετο το «Λημέρι» και που καθημερινά πήγαινε τρόφιμα και πληροφορίες στους άντρες του κλιμακίου. Συμπαραστάτες της τα αδέλφια της Κλεάνθης και Βασίλης Μαλανδρής ο Παπα Κλήμης Διακομανώλης, οι Κλεάνθης και Γιάννης Παπασταμάτης, τα αδέλφια Στάθη και Παναγή Μπάλλη, ο Νίκος Ηρωνίας και τόσοι άλλοι. Επίσης ο γνωστός σε όλους για την αντιστασιακή του δράση Πέτρος Σταυριανάκης που μετέφερε κρυφά στο χωριό με το φορτηγό του ασυρμάτους και αντιστασιακό υλικό με κίνδυνο να πιαστεί και να εκτελεστεί από τους Γερμανούς.
Ένα ολόκληρο χωριό, για δυο σχεδόν χρόνια βοηθούσε και στήριξε τους κατασκόπους, με τα γερμανικά στρατεύματα δίπλα τους, δίνοντας πολύτιμες πληροφορίες για την έκβαση του πολέμου στους Συμμάχους.
Νιώθω, όπως και όλοι μας, δέος και σεβασμό για την πίστη αυτών των ανθρώπων στην ελευθερία και στα ιδανικά της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας. Αποτίουμε τιμή και σεβασμό σε αυτούς τους αγωνιστές της ελευθερίας και εύχομαι του χρόνου, όπως και το 2019 που ήμουν παρών στις πολύ συγκινητικές εκδηλώσεις μνήμης που διοργανώθηκαν τότε, να αποδώσουμε με τον κατάλληλο τρόπο και με κοινό τις ευχαριστίες μας και την ευγνωμοσύνης στους ήρωες της σύγχρονης Δωδεκανησιακής ιστορίας, μιας τοπικής ιστορίας που έχουμε χρέος να καταγράψουμε και να μεταδώσουμε στις επόμενες γενιές.
Comments